Mechanism for the Development of Medicinal Herbs from Cannabis to Enhance the Community-based Economy to Commercialization for Community Enterprises Phetchaburi Province
Main Article Content
Abstract
This research has purposes to: 1) manage knowledge, transfer planting and requesting permission to grow cannabis for community enterprises; 2) develop herbal pharmaceutical products from cannabis to enhance the grass-root community economy towards commercialization for community enterprises; 3) determine a driving mechanism for the community enterprise network producing herbal pharmaceuticals from cannabis to boost the grass-root community economy towards commercialization in Phetchaburi Province. The study employed a qualitative research method that collected the data through a multiple focus-group process participated by 15 people; including in-depth interviews with 9 key informants and examining the community enterprise groups growing and processing vegetables and herbs in Tha Yang District, Phetchaburi Province. The data were categorized with content analysis. It was found that the cannabis strains suitable for growing to produce commercial products from its leaves is the KD Koh Tao because it is a mixed strain that grows well and is suitable for the target area. Planting the cannabis was done after the cannabis was withdrawn from the list of the Thai Controlled Narcotic Drugs Act on June 9, B.E.2665. Growing the cannabis for commercial production could be done by registering to establish a community enterprise under the notification and registration of Food and Drug Administration, Thailand. Developing cannabis products to enhance the grass-root community economic toward commercialized community enterprises could be done by processing products from the cannabis leaves in forms of drinks for health and recreation. From examining the community enterprise network, it was found that the practice that made the community enterprise strong and sustainable consisted of participatory process in brainstorming and planning to strengthen their knowledge, marketing, and receiving mutual benefits.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กิตติกวินท์ เอี่ยมวิริยาวัฒน์. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผู้ปลูกกัญชาทางการแพทย์ และเชิงพาณิชย์ จังหวัดบุรีรัมย์ ในระยะเริ่มต้น. วารสารศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 10(1), 147-166.
ชลัช กลิ่นอุบล. (2553). การจัดการความรู้และคุณลักษณะของชุมชนชาวนานักปฏิบัติเกษตรอินทรีย์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 30(1), 11-23.
ทักษญา สง่าโยธิน. (2560). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของการดำเนินงานวิสาหกิจชุมชน. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 12(2), 11-25.
นวรัตน์ นิธิชัยอนันต์ และนภาพรรณ พัฒนฉัตรชัย. (2561). การพัฒนาเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนชายแดนไทย-กัมพูชา: กลุ่มวิสาหกิจชุมชนโรงสีข้าวบ้านโจรก. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 13(46), 101-1111.
ประกาศกระทรวงสาธารณสุขเรื่อง การระบุยาเสพติดให้โทษ ประเภท 5 (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2563. (2563, 8 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 137 ตอนพิเศษ 290ง.
ปิยะวัฒน์ คำมูล. ประธานวิสาหกิจชุมชนการปลูกและแปรรูปพืชผักสมุนไพรเพชรบุรี หมู่ 4 ตำบลบ้านในดง อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี. สัมภาษณ์ 20 กันยายน 2566.
พรรณทิพย์ ทองแย้ม และเทิดศักดิ์ ทองแย้ม. (2566). กลไกการพัฒนาเภสัชสมุนไพรจากกัญชาเพื่อเสริมเศรษฐกิจชุมชนฐานรากสู่เชิงพาณิชย์สำหรับวิสาหกิจชุมชน จังหวัดเพชรบุรี. รายงานการวิจัยมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
พระมหาสมพงษ์ เกศานุช. (2558). ปัจจัยกำหนดความสำเร็จของการบริหารการจัดการวิสาหกิจชุมชน : กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนกลุ่มแม่บ้านเกษตรกรจอมแจ้งเมืองหนองคาย อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสหวิทยาการเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยรามคำแหง).
พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ 7) พ.ศ.2562. (2562, 18 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 137 ตอนที่ 19ก.
พิทยา สุนทรประเวศ. (2564). การพัฒนากัญชาทางการแพทย์ในวิสาหกิจชุมชน. วารสารวิชาการไทยวิจัยและการจัดการ, 2(1), 86-102.
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์ ญาณกร โท้ประยูร วนิดา สัจพันโรจน์ วรวิทย์ ประสิทธิผล พระปลัดสมชาย ดําเนิน วีระพล แจ่มสวัสดิ์ ชงโค แซ่ตั้ง สุจิณณา กรรณสูต และทักษิณา แสนเย็น. (2564). การประกอบธุรกิจกัญชาเพื่อสร้างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในภาวะวิกฤติทางการเงินในประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 26(2), 131-155.
ไพฑูรย์ วินิจ. รองประธานวิสาหกิจชุมชนการปลูกและแปรรูปพืชผักสมุนไพรเพชรบุรี หมู่ 4 ตำบลบ้านในดง อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี. สัมภาษณ์ 20 กันยายน 2566.
ไพทูล ช้างน้ำ. ผู้ใหญ่บ้าน หมู่ 4 ตำบลบ้านในดง อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี. สัมภาษณ์ 23 กันยายน 2566.
รัชนีกร ตรีสมุทรกุล. (2558). นวัตกรรมโมเดลธุรกิจอุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์สมุนไพรบรรเทาปวด. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารเทคโนโลยี วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
ศูนย์พยากรณ์เศรษฐกิจและธุรกิจมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. (2565, 21 กรกฎาคม). ประเมินมูลค่า ตลาดของอุตสาหกรรมกัญชา-กัญชง. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2566 จาก https://cebf.utcc.ac.th/analysis.php?typeid=2
สมบูรณ์ แก้วเขียว. ประธานวิสากิจชุมชนดีดีกล้วยไม้และพันธุ์ไม้ ตำบลบางจะเกร็ง อำเภอเมืองสมุทรสงคราม จังหวัดสมุทรสงคราม. สัมภาษณ์ 17 กันยายน 2566.
สัญญา เคณาภูมิ. (2558). แนวทางการพัฒนาประสิทธิผลของวิสาหกิจชุมชนในเขตพื้นที่จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 2(3), 68-85.
อนันต์ชัย อัศวเมฆิน. (2562ก, 14 กันยายน). นโยบายและทิศทางการใช้กัญชาทางการแพทย์. เจาะลึก ระบบสุขภาพ. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2566 จาก https://www.hfocus.org/content/2019/09/17729
อัตถพงศ์ เขียวแกร และคณะ. (2563). การพัฒนาศักยภาพและเพิ่มขีดความสามารถด้านการแข่งขันของวิสาหกิจโรงสีข้าวชุมชนบ้านหนองโอน ตำบลควนรู อำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ (วช.) และสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
Moeller, Michael., Stolla, Cornelia and Doujak, Alexander. (2008). Strategic Innovation: Building New Growth Businesses. Neuwaldegg.
Nonaka, Ikujiro. and Takeuchi, Hirotaka. (2000). Classic work: Theory of organizational knowledge creation. New York: MIT Press.
Osterwalder, A., and Pigneur, Y. (2005) . Clarifying business model: Origins, Present, and future of the concept. Communications of the Association for Information Systems, 16, 1-25.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.