การกระจายของยีนดื้อยาปฏิชีวนะจากการเลี้ยงปลานิลในกระชัง คลองท่าสาร-บางปลา ปี 2561 | Dissemination of antibiotic resistance genes in a Nile Tilapia cage culture, 2017

Abstract

          Antibiotic resistance is one of the world most threatening health problems. It results from unnecessary and inappropriate use of antibiotics, which to a greater part is caused by excessive amounts of antibiotics being used in husbandry, mostly for preventive measures. The effects of antibiotics on bacterial resistances in the environment is a matter of increasing concern and is largely unknown. In addition, little information is available about how the use of antibiotics in farming systems can be managed in a manner that has negligible effects on the natural microbiome of the environment. In this study, we established the dynamics of antibiotic resistance in a caging fish farm in the Taasan-Bangpla canal, Kamphaeng Saen, in January 2018. Water samples were collected in the fishing-cage, as well as at upstream and downstream sites, for a comparison of the occurrence of antibiotic resistance genes through metagenome analysis. The results demonstrated that the antibiotic resistance genes in the downstream sample were different and occurred at lower frequency than those in the fish cage, suggesting that the fish farming did not spread any sources of antibiotic resistance to the surface of the canal. Our observations were explained by the high-water flow in the canal, 36.47 x 10⁶ m³/month, during the period of our study and/or the absence of active antibiotics residues downstream. Future studies will require additional analyses under various conditions and different periods in the year.

บทคัดย่อ

          แบคทีเรียดื้อยาปฏิชีวนะเป็นปัญหาในระดับโลก สาเหตุการเพิ่มขึ้นมีความสัมพันธ์กับปริมาณยาปฏิชีวนะที่ถูกใช้ดังนั้นจึงมีมาตรการลดการใช้ยาปฏิชีวนะโดยไม่จำเป็นและไม่ถูกต้อง โดยเฉพาะในปศุสัตว์ที่ใช้ยาปฏิชีวนะจำนวนมากในการป้องกัน  อย่างไรก็ตามไม่มีข้อยืนยันชัดเจนว่าการใช้ในปริมาณเท่าใดและใช้อย่างไรจึงไม่ก่อให้เกิดปัญหาการเพิ่มขึ้นและแพร่กระจายเชื้อดื้อยาในสิ่งแวดล้อม ดังนั้นในการศึกษาเชิงประเมินนี้เราต้องการทราบว่าการเลี้ยงปลาในกระชังตามวิธีทั่วไปของเกษตรกรในคลองท่าสาร-บางปลา กำแพงแสน มีผลต่อการส่งเสริมและแพร่กระจายของยีนดื้อยาในคลองหรือไม่ โดยเปรียบเทียบความถี่ของยีนดื้อยาในน้ำ ณ ตำแหน่งต้นน้ำ ในกระชัง และ ท้ายกระชัง แต่ละจุดห่างกันประมาณ 800 เมตร ในเดือน มกราคม 2561 ด้วยวิธีเมตาจีโนมิกซ์ พบว่า ชนิดของยีนดื้อยาที่พบในกระชังปลา แตกต่างจากในตำแหน่งท้ายน้ำและความถี่ของยีนดื้อยาท้ายน้ำมีปริมาณต่ำมาก สันนิษฐานว่าการเลี้ยงปลาในกระชังของเกษตรกรที่ศึกษาไม่ส่งผลต่อการเพิ่มขึ้นและแพร่กระจายของยีนดื้อยาในท้ายน้ำเพราะอาจไม่มียาปฏิชีวนะตกค้างในท้ายน้ำและ/หรือระยะเวลา ที่ศึกษาเป็นช่วงที่มีการระบายน้ำลงในคลองท่าสาร-บางปลาในปริมาณสูงขึ้นคือ 36.47 ล้านลูกบาศก์เมตร/เดือน ข้อเสนอแนะจากผลการศึกษาคือ ควรมีการศึกษาเพิ่มเติมตลอดช่วงปีและวิเคราะห์ผลจากกิจกรรมที่เกิดขึ้นในตำแหน่งต่างๆ ของคลอง