ประเทศไทย 4.0 กับอนาคตเกษตรไทย

Abstract

“ประเทศไทย 4.0” เป็นวลีที่มีการกล่าว ถึงกันบ่อยๆ ในระยะนี้ แต่หลายๆ ท่านก็ยังคง สับสนกับคำๆ นี้บางท่านที่สนใจในเรื่องโทรศัพท์ มือถือก็คิดว ่าเป็นเรื่องโทรศัพท์ที่มีการพัฒนา จากระบบ 3G เป็น 4G ซึ่งเป็นความคลาดเคลื่อน อย่างร้ายแรง เพราะเป็นคนละเรื่องเลย “ประเทศไทย 4.0 หรือ Thailand 4.0” ที่ถูกกล่าวถึงมากเพราะประเทศไทย 4.0 ได้ถูก กำหนดให้เป็นนโยบายชาติในด้านการพัฒนา เศรษฐกิจของประเทศไทยที่มีขบวนการปฏิรูป โครงสร้างทางเศรษฐกิจที่แตกต่างจากอดีต โดย ประเทศไทย 1.0 เป็นการพัฒนา เศรษฐกิจของชาติในระยะแรกๆ ที่ยึดการพัฒนา ด้านเกษตรกรรม โดยระยะนี้ยังเน้นการพัฒนา เพื่อบริโภคภายในประเทศมากกว ่าการส ่งออก การดำเนินการเกษตรที่เน้นหัวใจหรือหลักของ การพัฒนาจึงใช้วิธีการและขบวนการคงเดิม ที่สืบทอดกันมาหลายสิบปีในอดีต ประเทศไทย 2.0 เป็นระยะการพัฒนา ระยะที่ 2 ที่เริ่มมองถึงการแปรรูปเพื่อสร้างมูลค่า เพิ่ม เป้าหมายการพัฒนาจึงเน้นด้านอุตสาหกรรม แต ่เป็นอุตสาหกรรมขนาดเล็กหรืออุตสาหกรรม เบาเป็นหลัก ประเทศไทย 3.0 เป็นระยะการพัฒนาที่ เป็นอยู่ในปัจจุบันที่หันมาส่งเสริมอุตสาหกรรมหนัก ทุกรูปแบบ ซึ่งยึดโยงกับด้านการเกษตรไม่มากนัก การพัฒนาระยะนี้มักมีผลกระทบกับสภาพแวดล้อม และการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศของโลก ซึ่งเริ่มมี การหยิบยกปัญหามลภาวะจากภาคอุตสาหกรรม มาเป็นข้อกีดกันการค้า ประเทศไทย 4.0 เป็นนโยบายชาติระยะ 20 ปีที่กำหนดแนวทางพัฒนาเศรษฐกิจแนวใหม่ มีการปรับเปลี่ยนขบวนการผลิตที่ก้าวหน้า เน้นการ ใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีเข้ามาช่วยสนับสนุน การพัฒนาให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น “โดยภาคการ เกษตรที่เป็นแกนหลักด้านหนึ่งของการพัฒนาจะ มีขบวนการปรับเปลี่ยนโครงสร้างการเกษตรที่มี ขบวนการผลิตแบบดั้งเดิม ไปสู่เกษตรสมัยใหม่ มีการใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีต่างๆ มากขึ้น” โดยตั้งเป้าหมายการพัฒนาที่ตัวเกษตรกรให้เป็น เกษตรกรมีความรอบรู้ด้านเทคโนโลยีการผลิต และเทคโนโลยีด้านอื่นๆ ได้แก่ การบริหารจัดการ การตลาดและการจำหน่ายอย่างดีที่กระทรวง เกษตรและสหกรณ์เรียกว่า “เกษตรกรปราดเปรื่อง (Smart Farmers)” โดยทางราชการจะพยายาม ส่งเสริมสนับสนุนให้เกษตรกรเป็นผู้ประกอบการ ตลาดห่วงโซ่มากขึ้น โดยรูปแบบการพัฒนาหรือ โครงสร้างการพัฒนา