การวัดมูลค่าเศรษฐกิจทางทะเลและชายฝั่งของไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวัดมูลค่าเศรษฐกิจทางทะเลและชายฝั่งของประเทศไทยสำหรับปี พ.ศ. 2561 โดยอาศัยแบบจำลองลีอองเทียฟ การศึกษานี้ได้จำแนกกิจกรรมเศรษฐกิจทางทะเลและชายฝั่งของไทยออกเป็น 12 สาขา ครอบคลุม 23 จังหวัดที่มีพื้นที่ติดทะเล ผลการศึกษาพบว่า ในปี 2561 ภาคเศรษฐกิจทางทะเลและชายฝั่งของไทยมีมูลค่าเพิ่มคิดเป็นร้อยละ 23.44 ของ GDP ในจำนวน 12 สาขาการผลิตในภาคเศรษฐกิจทางทะเล และชายฝั่งของไทย มีเพียง 3 สาขาการผลิตที่เป็นตัวขับเคลื่อนหลัก ได้แก่ น้ำมันและก๊าซทางทะเล วิจัยและศึกษาทางทะเล และท่องเที่ยวทางทะเลและชายฝั่ง มูลค่าเพิ่มของทั้ง 3 สาขารวมกันคิดเป็น ร้อยละ 65.24 ของมูลค่าเพิ่มในภาคเศรษฐกิจทางทะเลและชายฝั่ง สาขาการผลิตที่ควรได้รับการพัฒนาใน 2 อันดับแรก คือ สาขาท่องเที่ยวทางทะเลและชายฝั่ง และสาขาน้ำมันและก๊าซจากทะเล เนื่องจากเป็นสาขาการผลิตที่สร้างมูลค่าเพิ่มที่สูงและมีค่าตัวทวีคูณผลผลิตที่สูงอีกด้วย
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เผดิมศักดิ์ จารยะพันธุ์, สมภพ รุ่งสุภา, โกมล จิรชัยสุทธิกุล, วันชัย จันทร์ละเอียด, สุนันทา เจริญปัญญายิ่ง, สุมาลี สุขดานนท์, อรชา ธนากร, พวงทอง อ่อนอุระ, สมิท ธรรมเชื้อ, และเทวัญ ธนมาลารัตน์. (2549). สถานการณ์ปัจจุบันและแนวโน้มในอนาคตของประเทศไทยกับการใช้ทะเลอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย(สกว.).
เผดิมศักดิ์ จารยะพันธุ์, โสภิต สร้อยสอดศรี, วลัยพร ล้ออัศจรรย์, และสมฤดี จิตประไพ. (2551). จัดการความรู้เพื่อผลประโยชน์แห่งชาติทางทะเล. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
โสภารัตน์ จารุสมบัติ. (2562). กระบวนการดำเนินนโยบายเศรษฐกิจสีน้ำเงิน. ใน อดิศร์ อิศรางกูร ณ อยุธยา(บรรณาธิการ), คู่มือการดำเนินนโยบายเศรษฐกิจสีน้ำเงินของประเทศไทย (พิมพ์ครั้งที่ 1), (น. 34-36). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย
Leontief, W.W. (1936). Quantitative input and output relations in the economic systems of the United States. The Review of Economic and Statistics, 18(3), 105-125.
Mapa, C. D. S. (2019). National Statistician and Civil Registrar General. Republic of the Philippines. Reference Number:2019-174 Release Date: Friday, October 25, 2019. Retrieved November 28, 2022 from https://psa.gov.ph/content/ocean-industries-account-36-percent-gdp-2018
OECD. (2016). The Ocean Economy in 2030. Paris: OECD Publishing.
OECD. (2020). Innovative approaches to measuring the ocean economy. Paris: OECD Publishing.
Park, K.S. and J.T. Kildow (2014). Rebuilding the Classification System of the Ocean Economy. Journal of Ocean and Coastal Economics, 2014(1), Article 4.
Rose, A. and W. Miernyk (1989). Input-output analysis: the first fifty years. Economic System Research, 1(2), 229-272.
Suparmoko, M. (2016). “The Role of the Ocean Economy in the National Income Accounts of Indonesia” The Journal of Ocean and Coastal Economics. Volume 2 Issue 2 Special Issue: Oceans and National Income Accounts: An International Perspective.
Virola, R.A., R.J. Talento, E.P. Lopez-Dee, M.R.S. Romaraog, F.S. Polistico (2010). Towards a satellite account on the maritime sector in the Philippine system of national accounts: preliminary estimates. [conference paper]. Retrieved November 28, 2022 from https://psa.gov.ph/sites/default/files/2.1.1%20Measuring%20the%20Ocean%20Economy%20Towards%20the%20Compilation%20of%20the%20Philippine%20Ocean%20Economy%20Satellite%20Accounts.pdf
World Bank. (2018). What is the Blue Economy? [Blog post]. Retrieved November 28, 2022 from https://www.worldbank.org/en/news/infographic/2017/06/06/blue-economy