สมรรถนะทางอารณ์และสังคมของนักเรียนอาชีวศึกษา
คำสำคัญ:
อาชีวศึกษา, สมรรถนะทางสังคมและอารมณ์บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานภาพทักษะทางอารมณ์และสังคมในปัจจุบันของนักเรียนอาชีวศึกษา กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนอาชีวศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.) และระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) จำนวน 136 คน ด้วยวิธีการสุ่มกลุ่มตัวอย่างที่ไม่ใช้ความน่าจะเป็น (Non-probability Sampling) และมีเครื่องมือการเก็บข้อมูล คือ แบบทดสอบสมรรถนะทางสังคมและอารมณ์ที่วัดคุณสมบัติ 5 ประการ ดังนี้ 1) การตระหนักรู้ในตัวเอง 2) ความเข้าใจหรือตระหนักรู้ด้านสังคม 3) การรู้จักบริหารจัดการอารมณ์ 4) ทักษะด้านความสัมพันธ์ และ 5) การรับผิดชอบในสิ่งที่ตัดสินใจ โดยวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษาพบว่า นักเรียนมีพื้นฐานทางด้านสมรรถนะทางอารมณ์และสังคมที่สูงที่สุดในด้านทักษะ ด้านความสัมพันธ์ ( = 5.1 S.D. = 1.1) ตามด้วยการตระหนักรู้ในตัวเอง ( = 4.9 S.D. = 1.1) ด้านการรับผิดชอบในสิ่งที่ตัดสินใจ ( = 4.9 S.D. = 1.1) ด้านการรู้จักบริหารจัดการอารมณ์ ( = 4.5 S.D. = 1.3) และด้านความเข้าใจหรือตระหนักรู้ด้านสังคม ( = 4.4 S.D. = 1.2) ตามลำดับ
หากเปรียบเทียบกับการศึกษาในต่างประเทศแล้วนั้น นักเรียนไทยมีแนวโน้มที่จะให้คะแนนตนเองด้านทักษะทางอารมณ์และสังคมที่สูงกว่า โดยทั้งในไทยและต่างประเทศมีแนวโน้มในทิศทางเดียวกัน โดยคะแนนการรับรู้ของอารมณ์ของตนเองสูงกว่าเมื่อเทียบกับคะแนนการเข้าใจถึงอารมณ์ของผู้อื่น
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Asendorpf, J. B., & Baudonnière, P. M. (1993). Self-awareness and other-awareness: Mirror self-recognition and synchronic imitation among unfamiliar peers. Developmental Psychology, 29(1), 88–95.
Beland, K. (2007). Boosting social and emotional competence. Educational Leadership, 64(7), 68-71.
Carver, C. S., & Scheier, M. F. (1981). Attention and self-regulation: A control-theory approach to human behavior. Springer-Verlag.
Collaborative for Academic, Social and Emotional Learning [CASEL]. (2003). Safe and sound: An educational leader’s guide to evidence-based social and emotional learning (SEL) programs. Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning. https://casel.org/safe-and-sound-guide-to-sel-programs/
Durlak, J.A., Weissberg, R.P., Dymnicki, A.B., Taylor, R.D., & Schellinger, K.B. (2011). The impact of enhancing students' social and emotional learning: a meta-analysis of school-based universal interventions. Child Dev, 82(1), 405-32.
Frey, K. S., Hirschstein, M. K., & Guzzo, B. A. (2000). Second step: Preventing aggression by promoting social competence. Journal of Emotional and Behavioral Disorders, 8, 102–112.
Hubbard, J. A., & Coie, J. D. (1994). Emotional correlates of social competence in children's peer relationships. Merrill-Palmer Quarterly, 40(1), 1–20.
Ee, J., & Ong, C. W. (2014). Which social emotional competencies are enhanced at a social emotional learning camp?, Journal of Adventure Education & Outdoor Learning, 14(1), 24-41.
Eisenberg, N. (1986). Altruistic emotion, cognition, and behavior. Psychology Press
Jones, D. E., Greenberg, M., & Crowley, M. (2015). Early Social-Emotional Functioning and Public Health: The Relationship between Kindergarten Social Competence and Future Wellness. American Journal of Public Health, 105, 2283-2290.
Litvack-Miller, W., McDougall, D., & Romney, D. M. (1997). The structure of empathy during middle childhood and its relationship to prosocial behavior. Genetic, Social, and General Psychology Monographs, 123(3), 303–324.
Miller, P. A., & Jansen op de Haar, M. A. (1997). Emotional, cognitive, behavioral, and temperament characteristics of high-empathy children. Motivation and Emotion, 21(1), 109–125.
Portela-Pino, I., Alvariñas-Villaverde, M., Pino-Juste, M. (2021). Socio-Emotional Skills as Predictors of Performance of Students: Differences by Gender. Sustainability, 13(9), 4807
Sage, N. A., & Kindermann, T. A. (1999). Peer networks, behavior contingencies, and children's engagement in the classroom. Merrill-Palmer Quarterly, 45(1), 143–171.
Tungprapa, T. (2014). Education Management for Development of Student’s Competency: A Case Study of Education Enhancement of “21st Century Competencies and Student Outcomes” in Singapore. Journal of Education Studies, 40(3), 203–227.
The Equitable Education Fund. (2022). The EEF-OECD releases the first PISA for Schools research results in Thailand. https://www.eef.or.th/news-080722/
Weissberg, R. P., & Elias, M. J. (1993). Enhancing young people's social competence and health behavior: An important challenge for educators, scientists, policymakers, and funders. Applied and Preventive Psychology, 2, 179-190.
Wentzel, K. (1999). Social-Motivational Processes and Interpersonal Relationships: Implications for Understanding Motivation at School. Journal of Educational Psychology, 91(1), 76-97
Zhou, M., & Ee, J. (2012). Development and Validation of The Social Emotional Competence Questionnaire (SECQ). The International Journal of Emotional Education, 2, 27-42
Zins, J. E., & Elias, M. J. (2006). Social and emotional learning. In G. G. Bear & K. M. Minke (Eds.), Children’s needs III: Development, prevention, and intervention (pp. 1–13). National Association of School Psychologists.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
การอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารศาสตร์การศึกษาและการพัฒนามนุษย์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
