การกำหนดความรับผิดทางอาญาต่อพระสงฆ์ที่อาบัติปาราชิก กรณีอวดอุตริมนุสธรรม

บทคัดย่อ

งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความเป็นมาของการอาบัติปาราชิกกรณีอวดอุตริมนุสธรรม 2) ศึกษากฎหมาย ระเบียบ ข้อบังคับเกี่ยวกับการกระทำความผิดของพระสงฆ์ภายใต้พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 3) กำหนดความรับผิดทางอาญาต่อพระสงฆ์ที่ประพฤติผิดกรณีอวดอุตริมนุสธรรม ประเทศไทยยังไม่มีการกำหนดโทษทางอาญาต่อพระสงฆ์ที่อาบัติปราชิกกรณีอวดอุตริมนุส  ธรรม จึงทำให้พระสงฆ์บางรูปจงใจละเมิดพระวินัยและไม่เกรงกลัวต่อกฎหมายบ้านเมือง พฤติกรรมดังกล่าวทำให้ผู้คนเสื่อมศรัทธาในพุทธศาสนา จึงจำเป็นจะต้องศึกษาถึงหลักความรับผิดทางอาญาของพระสงฆ์ที่อาบัติปาราชิก กรณีอวดอุตริมนุสธรรม เพื่อเป็นแนวทางในการกำหนดโทษเหมาะสมและสอดคล้องกับสถานการณ์สังคมในปัจจุบัน จากการวิจัยพบว่า การอวดอุตริมนุสธรรมของพระสงฆ์มีโทษคือ อาบัติปาราชิก มีผลให้พระสงฆ์นั้นขาดจากความเป็นพระและไม่สามารถกลับมาบวชได้อีก ในยุคสมัยกฎหมายตราสามดวงได้มีการบัญญัติความผิดของพระสงฆ์ในกรณีอวดอุตริมนุสธรรมไว้ในกฎหมายบ้านเมือง ภายหลังได้มีการยกเลิกบทบัญญัติดังกล่าว เมื่อพระสงฆ์กระทำผิดจึงได้รับเพียงโทษตาม      พระวินัยเท่านั้น แต่ไม่มีโทษตามกฎหมายฝ่ายบ้านเมือง ดังนั้น เพื่อเป็นการปกป้องคุ้มครองพุทธศาสนา จึงควรแก้ไขกฎหมายให้มีความผิดและโทษทางอาญา จึงจะทำให้เกิดความเกรงกลัวต่อการกระทำที่ไม่เหมาะสม และสามารถรักษาพุทธศาสนาให้อยู่ในความศรัทธาของพุทธศาสนิกชนได้